پژواک یا اکوکردن یا تکرار بی هدف کلمه درکودکان چیست؟
بسیاری از افراد مبتلا به طیف اوتیسم از اختلال پژواک یا اکولالیا رنج می برند که عبارت است از تکرار گفتار شخص دیگری بلافاصله پس از او یا حتی در زمانی دیگر. بر طبق گفته های باری پریزانت (1987) اختلال اکولالیا (تکرار بی هدف) حداقل 85 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسمی را که قادر به سخن گفتن هستند گرفتار نموده است. گرچه محققان می گویند که این اختلال کلامی از آنجایی که به نظر غیر معمول می اید باید بر طرف شود، لکن گویا پژواک یا تکرار بی هدف یک نوع روش برقراری ارتباط کلامی برای فرد مبتلا به اوتیسم است. در واقع این رفتار، جزئیات احساسات کودک مبتلا به ASD یا آنچه که می خواهد بگوید نشان می دهد. بسیاری از ما از کودکانی که مبتلا به طیف اوتیسم هستند شنیده ایم که وقتی شیرینی ختم شده بود، تکرار می کنند. به جای نادیده گرفتن ای امر، شاید بهتر است به این فکر کنیم که چگونه می توانیم این رفتار را به یک ارتباط معمولی تر تبدیل کنیم. به عنوان مثال شما می توانید برای کودک الگوسازی کنید.
به جای اینکه از او سوال کنید آیا شیرینی می خواهی به او بگویید، «من یک شیرینی می خواهم».
پژواک یا تکرار بی هدف در کودکان چیست؟
کاتلین آن کوئیل در کتاب خود تحت عنوان آموزش کودکان اوتیسم استراتژی های زیر را به اشتراک می گذارد. فصلی از کتاب وی کهه با همکاری پاتریک جی ریدل و باری پریزانت نوشته شده به ارزیابی استراتژی های مداخله ای لازم برای کودکانی که از اکولالیا یا پژواک (تکرار بی هدف) رنج می برند پرداخته است.
اصلاح محیط
اکولالیا یا پژواک در محیط هایی که به شدت چالش برانگیز باشند و باعث ایجاد سردرگمی یا پراکنده شدن افکار کودک شوند رخ می دهد، بنابراین کودک سعی می کند از این اقدامات ارتباطی برای برقراری ارتباط استفاده کند. ایجاد وقفه های از پیش تعیین نشده در روال عادی روزمره ممکن است باعث افزایش پژواک یا تکرار بی هدف شود، به خصوص وقتی کودک نتواند رفتار و انتظارات دیگران یا نقش آن ها در فعالیت های روزمره خود را پیش بینی کند این اتفاق به کرات رخ خواهد داد.
استفاده از زبان گفتاری ساده
اکولالیا در کودکان هنگامی اتفاق می افتد كه كودك عبارات قبلی را نفهمد. بنابراین زبانی که از آن استفاده می کنید باید با زبان قابل درک کودک یکی باشد یعنی باید از همان کلمات و عبارات استفاده کنید.
به جای استفاده از یک سبک دستوری برای برقراری ارتباط از یک سبک ساده تر استفاده کنید و تلاش کنید تا کودک بیشتر سخن بگوید، اظهار نظر کند و از او سؤالاتی را بپرسید که باعث شوند کودک «تقاضاهای شناختی، اجتماعی و روانی» خود را بیشتر بر زبان بیاورد و به جای استفاده از عبارات دستوری و سوالی ای نظیر چرا و چگونه از سوالاتی استفاده کنید که پاسخ بلی و خیر داشته باشند. هنگامی که پژواک گویی یا تکرار بی هدف در کودک شما افزایش یافت،بهتر است سبک گفتاری و رفتاری خود را برای مدتی تغییر دهید و با مدل سازی برخی از عبارات، نوعی «دستورالعمل» را در اختیار کودکتان قرار دهید.
استفاده از نشانه های تصویری یا نوشتاری ممکن است بتواند به کودک شما کمک کند.
مدل سازی در گفتاردرمانی پژواک
عبارات مدل سازی شده باید به فعالیت ها و اشیایی که کودکتان با آنها در ارتباط است مربوط باشد. این عبارات باید از نظر پیچیدگی و طول جمله با توانایی های فعلی کودک شما مطابقت داشته باشند، تا احتمال قابل فهم و مناسب بودن آنها افزایش پیدا کند. مثلا بهتر است از طرف کودک حرف بزنید و به جای اینکه سوال کنید «آیا شما تشنه هستی به او بگویید من تشنه هستم.»
مقالات پیشنهادی: